Dürtüyorum

Gidecek limanı olmayan gemiye hiçbir rüzgar yardım edemez – Montaigne

Ulaşılması imkansız görünen hedefler bile, hedefsiz ve amaçsız yaşamaya yeğdir.

Tek gerçek ölüm. Belki yarın belki yarından da yakın. Ama hala nefes alabilen, bu dünyada bir yer işgal eden herkesin peşinde koşacağı hedefleri olmalı. Hedefler önce hayalde canlanır. Hayal edebilmek, ümit edebilmektir bizi yaşama bağlayan. Bitkisel bir hayat sürmek, bir ömrü, sırasını savarcasına, paylaşmadan, kimsenin yüreğine dokunmadan yaşamaktan daha büyük bir israf olabilir mi?

Esprilerim pek incedir, nerede ciddi nerede gayriciddi olduğumu anlamaz bazen insanlar. Bu yüzden “sen espri yapma”diyenim çoktur. Eşimin bir gün “sen az konuş da adamdan saysınlar” demişliği bile vardır. Belki de bana zor geliyor gerçekten espri yapamadığımı kabullenmek. Yine de hoşuma gider insanları becerebildiğim ölçüde düşündürebilmek.

Siyasete soyundum ya da meydanı boş buldum da ahkam kesiyorum diye kendimi kasmam gerekmiyor. Bilakis mütevazi hayatıma, mutfakta aşım kaynasın diye çalışmaya devam edeceğim. Hatta daha elle tutulur hayallerim de var. Emekli olduktan sonra, yıllardır kahrımı çeken eşimle bir karavana atlayıp, gönlümce, dağ bayır gezmek istiyorum mesela.

Siz de kasmayın kendinizi, kasılmayın. Ama hedeflerimizi koyalım ortaya. Hayallerimizi çoğaltalım. Fikirlerimizi yaşatalım. Fikirler filiz gibidir. Filizler fidan olur. Fidanlar ağaca, ağaçlar ormana dönüşür. Biz fikrimizi paylaşalım. Birileri diker, birileri can suyunu verir. Ormanı göremesek de bizden sonra gelen milyonlarca genç var, birileri taşır bayrağımızı.

Bazen harekete geçirmek için insanları dürtmek gerekir. Hepinizi sevgiyle dürtüyorum!